dinc

sif.

1. Başqasını narahat etməyən, əziyyət verməyən, yalnız öz işi ilə məşğul olan; sakit. Məmmədhəsən əmi dinc adamdır. C. M.. Yox, qardaş, . . uşaq çox dinc uşaqdır. S. Rəh.. Dinc buraxmamaq – narahat etmək, rahat qoymamaq, daim narahat etmək. <Sərdar Rəşid> məni dinc buraxmırdı. M. S. O.. Dinc durmaq – başqalarına toxunmamaq, narahat etməmək. <Xəlifə:> . . Dinc durun, yazıq-yazıq orada uzanıbdır, tazı kimi ləhləyir. C. Cabbarlı; // sakit durmaq, şuluqluq, dəcəllik etməmək. Saribani-qəza dedi ki, dinc dur! Q. Z.. Dinc durmamaq (oturmamaq) – başqalarını narahat etmək, sataşmaq, nadinclik etmək, sakit durmamaq. Şəki xanı Hacı Əbdülqədir də dinc durmur. Ç.. Nəbi burada dinc oturmayıb bəylərə dolaşır. «Qaçaq Nəbi». Dincə qoymaq k. t. – torpağın məhsuldarlığını bərpa etmək üçün bir müddət onda heç bir şey əkməmək. Dincə qoyulmaq – məhsuldarlığı bərpa edilmək üçün bir müddət heç bir şey əkilməmək (torpaqda). . . Bu yer ağır yerdir, çoxdandır ki, dincə qoyulmamışdır. N. V.. Dincini almaq – istirahət etmək, tənəffüs etmək, dincəlmək. <1-ci əcinnə:> Yoruldum, gəl bir az oturaq, dincimizi alaq. Ə. H.. . . Həmişə gəzib yorulanda burada dincimi alırdım. A. D.. . . Ov günündən sonra dincimi almaq, yeyibiçmək arzusundan artıq, Eldardan Göyərçinlə əlaqədar olan sirri dinləmək ümidi ilə dostumla birlikdə eyvana çıxdım. M. Rz..

2. Sülhsevər, xeyirxah, sakit.

3. Əmin-amanlıq, sülh və dinclik şəraitində keçən. Dinc inkişaf dövrü. Dinc yarış. – . . Tezliklə dinc əməyimizə qayıda bilərik. M. İ.. <Nəcmi:> Bu vaxta kimi əlbirdilbir, asayişlə yaşayan, həmişə də alın təri ilə halal çörəyini yeyən bu dinc camaatın arasına nə üçün iğtişaş düşsün? Ə. Ə..